چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است . . . 

                                

دستانم بوی گل میدادند مرا به جرم چیدن گل محکوم کردند. نگفتند که شاید گلی کاشته است.

                                                

ای آزادی ، مرغک پر شکسته زیبای من ! کاش قفست را می شکستم و در هوای پاک بی ابر بی غبار بامدادی  ، پروازت می دادم

(دکترشریعتی)